ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΥΓΡΟΤΟΠΩΝ

Δέλτα του Έβρου

Οι αρνητικές επεμβάσεις του ανθρώπου στα υγροτοπικά συστήματα, στα μεταπολεμικά κυρίως χρόνια, και η συνεχιζόμενη συρρίκνωση των πληθυσμών πολλών υδροβίων πουλιών, οδήγησε στην πρώτη παγκόσμια προσπάθεια αναστροφής της κατάστασης.
Έτσι, στις 2-2-1971 υπογράφηκε στην πόλη Ραμσάρ του Ιράν μια διεθνής σύμβαση - η Σύμβαση Ραμσάρ - που έχει ως στόχο τη διατήρηση και προστασία των υγροτόπων και ιδιαίτερα αυτών που έχουν διεθνή σημασία ως περιοχές διαβίωσης υδροβίων και παρυδάτιων πουλιών. Η Ελλάδα, από τις πρώτες χώρες που κύρωσαν τη σύμβαση (Ν.Δ. 191/74), καταχώρησε 11 υγροτόπους της ως διεθνούς σημασίας, αναλαμβάνοντας την υποχρέωση να τους διαχειρίζεται και να τους προστατεύει με αποτελεσματικό τρόπο.
Άλλες διεθνείς συμβάσεις που αναφέρονται εμμέσως στην προστασία των υγροτόπων είναι η Σύμβαση της Βέρνης - για την προστασία της χλωρίδας, της πανίδας και του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης (Ν. 1335/83), η Σύμβαση της Βόννης - για την προστασία των αποδημητικών ειδών (Ν. 2719/99), η Σύμβαση για τη Βιοποικιλότητα (Ν. 2204/94) κ.α.

Κατάταξη των υγροτόπων της Ελλάδας (ΕΚΒΥ, 1993)
Τύπος
αριθμός
% συνόλου
έκταση (στρέμματα)
% συνόλου
Δέλτα
12
3,2
680.300
33,58
Έλη
75
19,8
58.326
2,88
Λίμνες
56
14,8
597.673
29,5
Λιμνοθάλασσες
60
15,9
287.665
14,2
Πηγές
17
4,5
1.331
0,06
Εκβολές
42
11,1
42.646
2,1
Τεχνητές λίμνες
25
6,6
Ποταμοί
91
24,1
358.235
17,68
ΣΥΝΟΛΟ
378
100
2.026.176
100


ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΠΟΜΕΝΗ