Πλημμυρισμένος αλμυρόβαλτος στο Μεσολόγγι

Η μεγάλη σπουδαιότητα των ελληνικών υγροτόπων άρχισε να τεκμηριώνεται στα μέσα της δεκαετίας του '60, από γερμανούς ορνιθολόγους, που εντυπωσιάστηκαν από τους μεγάλους πληθυσμούς των υδρόβιων πουλιών που φώλιαζαν ή ξεχειμώνιαζαν στους ελληνικούς υγροτόπους. Πολλά από αυτά τα πουλιά ήταν σπάνια ή απειλούνταν με εξαφάνιση. Τότε άρχισαν ν' ακούγονται οι πρώτες φωνές για την προστασία των πουλιών και, φυσικά, των υγροτόπων.
Πάνω από τα μισά από τα 425 είδη πουλιών που έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα εξαρτώνται, άμεσα ή έμμεσα, από τους υγροτόπους. Πολλά από αυτά είναι σπάνια ή απειλούνται με εξαφάνιση.
Η Λεπτομύτα (Numenius tenuirostris), η Νανόχηνα (Anser erythropus), το Κεφαλούδι (Oxyura leucocephala), ο Θαλασσαετός (Heliaetus albicilla) και άλλα είδη υπάρχουν μόνο σε ελληνικούς υγροτόπους ή και σε ελάχιστους ευρωπαϊκούς.
Η παρακολούθηση των πληθυσμών τους μας έδωσε πολύτιμα στοιχεία για τους υγροτόπους της χώρας μας.

Χαλκόκοτες πάνω από τη λίμνη Ισμαρίδα, Ροδόπη