Η λίμνη Βιστωνίδα από δυτικά

Ψαροκαλύβα στο δέλτα του Έβρου με την Σαμοθράκη στο βάθος

Το φυσικό περιβάλλον της Ελλάδας είναι μαγευτικό. Η πλούσια γεωλογική της ιστορία, το κλίμα της, η πανάρχαια παρουσία του ανθρώπου έχουν δημιουργήσει μια μεγάλη ποικιλία ενδιατημάτων και βιοτόπων, που ευνοούν ακόμα μεγαλύτερη χλωρίδα και πανίδα, που πολλές φορές είναι ενδημική. Σε όλη αυτή την ανεκτίμητη φυσική κληρονομιά, οι υγρότοποι είναι από ένα τα πολυτιμότερα στοιχεία.
Λέγεται ότι ο άθλος του Ηρακλή με τη Λερναία Ύδρα συμβολίζει την τιτάνια προσπάθεια του ανθρώπου να τιθασεύσει τις πλημμύρες στα βαλτοτόπια του αργολικού κάμπου.
Ακόμα και σήμερα είναι ορατά τα έργα που τόλμησαν οι Μινύες στη λίμνη της Κωπαΐδας, που τελικά αποξηράνθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και ήταν η απαρχή της εξαφάνισης ελληνικών υγροτόπων.
Τον 20ο αιώνα και μέχρι το 1974 η χώρα μας έχασε το 61% των υγροτόπων της, άλλοτε από ανάγκη (καταπολέμηση ελονοσίας, παροχή καλλιεργήσιμης γης στους πρόσφυγες) κι άλλοτε αδικαιολόγητα (αποξήρανση λίμνης Κάρλας, λιμνοθαλασσών Αγουλινίτσας και Μουριάς).

'Ανοιξη στην κοίτη πλημμυρών του δέλτα του Έβρου