Η λίμνη Βόλβη

Φωλιά ποταμογλάρονου στο Δέλτα του Έβρου

Εξαιτίας της μεγάλης τους παραγωγικότητας, οι υγρότοποι χρησιμοποιήθηκαν από τα πανάρχαια χρόνια ως φυσικοί πόροι τροφής, καύσιμης ύλης και άλλων πρώτων υλών. Η δυναμική όμως ανάπτυξη του ανθρώπου αύξησε δραματικά την πίεση στα φυσικά οικοσυστήματα, άρα και στους υγροτόπους. Η ανθρώπινη παρέμβαση, συχνά υπερβολική και αλόγιστη μετά το 18ο αιώνα, προκάλεσε έντονες αρνητικές επιπτώσεις σ' αυτούς, μειώνοντας τη βιοποικιλότητα και την παραγωγικότητά τους. Το φαινόμενο αυτό εντάθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, για ν' αποκτήσει δραματικές διαστάσεις μετά τη δεκαετία του '40: με στόχο τη γρήγορη και έντονη οικονομική ανάπτυξη, οι υγρότοποι αποξηράνθηκαν, μπαζώθηκαν, δηλητηριάστηκαν με χημικά ή κακοποιήθηκαν. Χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα λιμνών, ελών, τελμάτων και δέλτα ποταμών είτε σβήστηκαν για πάντα από το χάρτη είτε υπέστησαν τόσο σοβαρές αλλοιώσεις, ώστε έχασαν μεγάλο μέρος της οικολογικής τους αξίας.
Παρά το ότι η κατάσταση έχει βελτιωθεί, κυρίως σε χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου, η παγκόσμια μοίρα των υγροτόπων παραμένει δυσοίωνη. Αμέτρητοι υγρότοποι, από τη Νότια Αμερική μέχρι την Αλάσκα και από τη Νότια Αυστραλία μέχρι τον Αρκτικό Κύκλο, εξακολουθούν να απειλούνται από κάθε μορφής ανθρώπινες παρεμβάσεις.

ΟΙ ΥΓΡΟΤΟΠΟΙ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ:

Έλλειψη πλήρους νομικής κατοχύρωσης

Υπεράντληση και παρόμοιες επεμβάσεις, με αποτέλεσμα την αποξήρανση

Αυθαίρετη δόμηση, δημιουργία τουριστικών εγκαταστάσεων

Υπερβόσκηση, υπεραλίευση, παράνομο κυνήγι

Ρύπανση από λύματα, στερεά απόβλητα, γεωργικά φάρμακα ή λιπάσματα

Μπάζωμα, αμμοληψίες, εκχερσώσεις, παράνομες υλοτομίες υδροχαρών δασών

Από μικρά και μεγάλα έργα, χωρίς ολοκληρωμένο σχεδιασμό (φράγματα, γεωτρήσεις, δρόμους, αλιευτικά ή λιμενικά έργα, σταύλους κ.α.)