Σηψιρριζίες δασικών δέντρων

Πριν από τη λήψη οποιουδήποτε μέτρου αντιμετώπισης της ασθένειας, θα πρέπει να διευκρινιστεί εάν το είδος Armillaria είναι το ισχυρό παθογόνο (A. mellea, A. ostoyae) ή το ασθενές παθογόνο (A. gallica, A. tabescensκαι A. cepistipes). Στη δεύτερη περίπτωση, τις περισσότερες φορές δεν είναι αναγκαία η λήψη μέτρων. Ο προσδιορισμός του είδους μπορεί να γίνει από την παρουσία βασιδιοκαρπίων, με εργαστηριακές μεθόδους ή και εμπειρικά, από την έκταση της ζημιάς.
Η αντιμετώπιση των σηψιρριζιών από τους μύκητες του γένους Armillaria σε μεγάλες εκτάσεις είναι πάρα πολύ δύσκολη και δαπανηρή. Τα προσβεβλημένα δένδρα είναι καταδικασμένα και δεν υπάρχει τρόπος ίασης. Η προστασία πολύτιμων διακοσμητικών δένδρων σε πάρκα και κήπους είναι δυνατή με την εκρίζωση των γειτονικών τους προσβεβλημένων δένδρων και πρέμνων, καθώς και αυτών που είναι ύποπτα προσβολής. Απαιτείται η προσεκτική απομάκρυνση όλων των ριζών από το έδαφος. Σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να δημιουργηθεί περιπεριφερειακή τάφρος (30-50 cm σε πλάτος και 1-1,5 m σε βάθος) για την απομόνωση του μολυσμένου τμήματος του εδάφους. Ωστόσο, αυτές οι μέθοδοι είναι πάρα πολύ δύσκολο να εφαρμοστούν στα δάση, επειδή το κόστος είναι μεγάλο και τα αποτελέσματα αμφίβολα.
Η απολύμανση του εδάφους με βρωμιούχο μεθύλιο και διθειούχο άνθρακα μπορεί να μειώσει σημαντικά τις εστίες μόλυνσης στο έδαφος πριν από τη φύτευση νέων φυτών. Τέτοιες επεμβάσεις όμως έχουν μεγάλο κόστος και μπορούν να εφαρμοστούν μόνο σε μικρή έκταση.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΔΑΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΔΑΣΙΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ

ΚΕΙΜΕΝΑ - ΕΙΚΟΝΕΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΟΠΕΛΑΣ
e-mail: tsop@fria.gr

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ
Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών

ΣΗΨΙΡΡΙΖΙΕΣ ΔΑΣΙΚΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ ΑΠΟ ΜΥΚΗΤΕΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ARMILLARIA

Αντιμετώπιση
Πριν από τη λήψη οποιουδήποτε μέτρου αντιμετώπισης της ασθένειας, θα πρέπει να διευκρινιστεί εάν το είδος Armillaria είναι το ισχυρό παθογόνο (A. mellea, A. ostoyae) ή το ασθενές παθογόνο (A. gallica, A. tabescensκαι A. cepistipes). Στη δεύτερη περίπτωση, τις περισσότερες φορές δεν είναι αναγκαία η λήψη μέτρων. Ο προσδιορισμός του είδους μπορεί να γίνει από την παρουσία βασιδιοκαρπίων, με εργαστηριακές μεθόδους ή και εμπειρικά, από την έκταση της ζημιάς. Η αντιμετώπιση των σηψιρριζιών από τους μύκητες του γένους Armillaria σε μεγάλες εκτάσεις είναι πάρα πολύ δύσκολη και δαπανηρή. Τα προσβεβλημένα δένδρα είναι καταδικασμένα και δεν υπάρχει τρόπος ίασης. Η προστασία πολύτιμων διακοσμητικών δένδρων σε πάρκα και κήπους είναι δυνατή με την εκρίζωση των γειτονικών τους προσβεβλημένων δένδρων και πρέμνων, καθώς και αυτών που είναι ύποπτα προσβολής. Απαιτείται η προσεκτική απομάκρυνση όλων των ριζών από το έδαφος. Σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να δημιουργηθεί περιπεριφερειακή τάφρος (30-50 cm σε πλάτος και 1-1,5 m σε βάθος) για την απομόνωση του μολυσμένου τμήματος του εδάφους. Ωστόσο, αυτές οι μέθοδοι είναι πάρα πολύ δύσκολο να εφαρμοστούν στα δάση, επειδή το κόστος είναι μεγάλο και τα αποτελέσματα αμφίβολα. Η απολύμανση του εδάφους με βρωμιούχο μεθύλιο και διθειούχο άνθρακα μπορεί να μειώσει σημαντικά τις εστίες μόλυνσης στο έδαφος πριν από τη φύτευση νέων φυτών. Τέτοιες επεμβάσεις όμως έχουν μεγάλο κόστος και μπορούν να εφαρμοστούν μόνο σε μικρή έκταση. ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΔΑΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΔΑΣΙΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΚΕΙΜΕΝΑ - ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΟΠΕΛΑΣ e-mail: tsop@fria.gr ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών		Προσβολές Armillaria είναι συχνές σε αναδασώσεις με κωνοφόρα είδη, σε αντικατάσταση πλατυφύλλων δασών, μετά από αποψιλωτικές υλοτομίες και πρέπει γενικά να αποφεύγονται. 'Οταν όμως πραγματοποιούνται, είναι απαραίτητο να απομακρύνονται όλα τα πρέμνα και οι παλιές ρίζες. Σε χώρους που έχει διαπιστωθεί η ασθένεια είναι δυνατόν να φυτευτούν δασοπονικά είδη ανθεκτικά στους μύκητες. Αν και δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες σε ό,τι αφορά την ανθεκτικότητα των περισσοτέρων φυτών, είναι γνωστό ότι τα κωνοφόρα γενικά είναι ευπαθή σε προσβολές Armillaria, ιδιαίτερα στο είδος A. ostoyae, εξαίρεση αποτελεί η λάρικα, που είναι αρκετά ανθεπική. Αρκετά πλατύφυλλα είδη είναι ανθεκτικά σε αυτά τα παθογόνα, όπως η οξιά και η δρυς, ενώ τα είδη του γένους Prunus παρουσιάζουν μεγάλη ευπάθεια στους μύκητες, ακόμα και στα ασθενή παράσιτα (A. gallica, A. tabescens). Στα φυσικά δάση, οι επεμβάσεις πρέπει να αποβλέπουν στη διατήρηση της ανάμειξης των διαφορετικών δασοπονικών ειδών. Πρέπει να αποφεύγεται η αναγωγή μεικτών δασών κωνοφόρων - πλατυφύλλων σε αμιγή κωνοφόρα. Σε περιοχές με ιστορικό προσβολών Armillaria πρέπει να αποφεύγονται οι συχνές υλοτομίες, επειδή τα πρέμνα προσβάλλονται από τα παθογόνα και αυξάνεται σημαντικά το δυναμικό μολύσματος. Γενικά, η διατήρηση της καλής υγείας των δένδρων, με την αποφυγή ζημιών ή της έκθεσής τους σε άλλους παράγοντες καταπόνησης, συμβάλλει στην αποφυγή δευτερογενών προσβολών από τους μύκητες. Βιβλιογραφία . Shaw, C.G. and Kile, G.A., 1991 Armillaria Root Disease. USDA For. Serv., Agric. Handbook No 691. 233 pp. . Tsopelas, P., 1999. Distribution and ecology of Armillaria species in Greece. Eur. J. For. Path. 29: 103-116 . Whitney, R.D.,1988. The Hidden Enemy:. Root Rot Technology Transfer. Canadian Forestry Service, Sault Ste. Marie, Ont. Canada. No. Fo 42-106/1998E 35 pp.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ		ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ